روزملی سینما
امروز ۲۱ شهریورماه مصادف با یکصدوبیستمین سالگرد ورود «سینما» به ایران، در حالی «روز ملی سینما» را جشن می‌گیریم که پرده‌های نقره‌ای سینماها بیش از همیشه دلتنگ حضور پرشور مخاطبان هستند.
شروع داستان سینما در ایران:
پنج سال فاصله چندان زیادی نیست؛ ۱۲۰ سال پیش و در تابستان ۱۲۷۹ تنها پنج سال از اختراع سینما در جهان توسط برادران لومیر گذشته بود که مظفرالدین شاه قاجار با همراهی ابراهیم‌خان عکاس‌باشی نخستین دوربین فیلمبرداری را وارد کشور کرد تا ایران خیلی زود به جرگه کشورهای بهره‌مند از این جادوی هزار جدید بپیوندد. حال گیریم که تا سال‌ها این بهره‌مندی صورتی کاریکاتوری و درباری داشت و نیاز به گذشت زمان بود تا «سینما» به میان مردم بیاید و ۳۰ سال طول کشید تا اولین فیلم سینمایی در ایران ساخته شود!
با این وجود سفر مظفرالدین‌شاه در تقویم تحولات تاریخی ایران، مطلع ورود سینما به کشور نام گرفت و بر همین مبنا ۱۰۰ سال بعد، زمانی که مسئولان «خانه سینما» در سال ۱۳۷۹ در تدارک برگزار جشن سینما همزمان با صدسالگی «سینمای ایران» بودند، این ایده مطرح شد که «سینما» می‌تواند یک «روز ملی» در تقویم رسمی کشور به نام خود داشته باشد. ایده‌ای که خیلی زود صورت اجرایی هم به خود گرفت.
امروز سینمای ایران ۱۲۰ ساله می‌شود و برای بیستمین سال اهالی سینما و سینمادوستان «روز ملی سینما» را به یکدیگر تبریک می‌گویند؛ هرچند همراه با آه حسرت و نگران از خوابی که «کرونا» برای آینده این سینما دیده است!
وضعیت کنونی سینما :
ثباتی که سینمای ایران تا همین چند ماه پیش و قبل از مواجهه با کابوس «کرونا» به آن دست‌یافته بود، در دوران پس از انقلاب اسلامی، محصول ۴ دهه آزمون و خطا و تکاپو برای حراست از یک نهال آسیب‌پذیر و در عین حال امیدآفرین بود. این ثبات هرچند بارها متزلزل‌شده و رشته حیاتش در مقاطعی به مرز انقطاع رسیده اما «سینمای ایران» هربار نقطه اتکایی برای خود بازیافته و بار دیگر به مسیر رشد خود بازگشته است؛ حتی گاه با قدرت بیشتر.
